editorial

Γειά σας, είμαι η Iris και βρίσκεστε στο προσωπικό μας ιστολόγιο.
Και λέω "μας" γιατί εδώ έχουν όλοι λόγο. Εγώ μπορεί να καταθέτω τη σκέψη και τις απόψεις μου, εσείς όμως έχετε κάθε δικαίωμα να διαφωνήσετε. Αν έχετε δε και τρανταχτά επιχειρήματα είμαι έτοιμη να τα ακούσω.
Ετσι κι αλλιώς το καφεδάκι μας πίνουμε ανταλλάσσοντας κουβέντες...δημιουργικές, έξυπνες και ξύπνιες.
Κι όπως κάθε παρε-ίστικο ταξίδι, έτσι κι εμείς θα σουλατσάρουμε απο το ένα θέμα στο άλλο, γιατί είμαστε μέσα σε όλα!

Καλές ημέρες
Iris

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

Το AVATAR είναι έκπληξη!









Χθές το βράδυ είδα επιτέλους το AVATAR. 
Το περίμενα πως και πως απο τη στιγμή που περίπου ένα χρόνο πρίν είχα πέσει πάνω στο trailer της ταινίας και κατάφερα επιτέλους να βρω ελεύθερο χρόνο.
'Ημουν δε ιδιαίτερα επιφυλακτική γιατί πολλές φορές είχα ακούσει καλές κριτικές για μια ταινία, εώς και διθυράμβους θα έλεγα και τελικά βγαίνοντας απο την αίθουσα η μονη λέξη που μου έρχονταν στο μυαλό για ότι είχα δεί ήταν κατά το λαικότερο ... "φόλα".
Μπήκα λοιπόν, αφού πρώτα προμηθεύτηκα τα 3D γυαλάκια μου, που θεώρησα ότι θα είναι και ένα πρώτης τάξεως καμουφλάζ σε περίπτωση που με πάρει ο ύπνος και περίμενα να ξεκινήσει η προβολή.
Και αντί της απογοήτευσης που θεωρούσα και πιο πιθανή, ήρθε η έκπληξη! Περίμενα βεβαίως ότι τα γραφικά και η φωτογραφία θα ήταν εντυπωσιακά. Ομως ο σκηνοθέτης κατάφερε κάτι που ισως μετά τους "τριακόσιους" δεν είχα δεί. Να δουλέψει πάνω σε ένα σενάριο που ήξερε ότι απο ένα σημείο της ταινίας και μετά θα ήταν αναμενόμενο, κάνοντας το να φαίνεται μοναδικό! Κι αυτό, μέσα από την πανδαισία των υψηλής τεχνολογίας πλάνων και των γραφικών, που μπλέκονταν αριστοτεχνικά, ερεθίζοντας τα συναισθήματα μας και τις μνήμες μας, αφού το story των διωγμένων ιθαγενών, χτυπά ούτως ή αλλως, ευαίσθητες χορδές, στις ψυχές όλων μας.  
Δεν αγωνιούσα για το τέλος-αυτό λίγο πολύ ήταν προδιαγεγραμμένο από τα μισά της ταινίας- αλλά με τι τρόπο θα δοθεί αυτό το τέλος. Τι έκπληξη σε επίπεδο τεχνολογίας θα έρθει παρακάτω, ενώ παράλληλα τα συναισθήματα εναλλάσσονταν το ένα το άλλο και με κρατούσαν σε εγρήγορση, αφού κάθε σκηνή, κάθε hitech πλάνο, ήταν τόσο όσο χρειάζονταν. Ακριβώς όσο χρειάζονταν για να μείνεις εκεί...
Ο Κάμερον, σίγουρα είναι χαρισματικός και ξέρει πως να "δένει" μια ιστορία. Η αλήθεια είναι ότι τον "τιτανικό" δεν μπόρεσα να τον δώ ολόκληρο...Ισως γιατί προυπήρχε μια ταινία, ίσως γιατί πέρα από τη φωτογραφία, σε μένα τουλάχιστον δεν έδωσε κάτι καινούργιο. 
Εντεκα χρόνια μετά κάνει το comeback με μια ταινία μεσαίου σεναρίου, έχοντας όμως κάνει κτήμα του το "more is less". 
Βγήκα απο την αίθουσα εντυπωσιασμένη. Μέσα μου αναρωτιόμουν άν με κάποιο τρόπο μπορούσε να κρατήσει λίγο παραπάνω. Το ίδιο είχα νιώσει με το "matrix", που συνεχίζω να υποστηρίζω ότι υπερέχει θεαματικά σε επίπεδο σεναρίου και δημιούργησε μια ολόκληρη σχολή εφέ που χρησιμοποιούνται σε πολλές ταινίες ακόμη και σήμερα. 
Το "matrix" είχε και συνέχεια. 
Λέτε η απάντηση στο ποια θα είναι η επόμενη ταινία του Κάμερον και άν θα καταφέρει να ξεπεράσει τον εαυτό του, να είναι το "avatar2" ? Γιατί οχι...  Αλλωστε η επιστροφή και μόνο των ανθρώπων στον μακρυνό πλανήτη, είναι ένα έναυσμα. Σε αυτήν την περίπτωση όμως το σενάριο θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα ευρηματικό.


Στο τέλος της ταινίας, κάποιοι μένουν εκεί. 
Στην "Πανδόρα". 
Αν μπορούσα θα ήμουν ένας απο αυτούς...


Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

Βερολίνο όπως Ελλάδα..?






Ωραία πόλη το Βερολίνο.
Εχει μετρό, τράμ, σιδηρόδρομο, λεωφορεία, ότι μπορείς να φανταστείς. Οτι μπορεί να προσφέρει μια σύγχρονη μεγαλούπολη. Μπορείς να μεταφερθείς απο τη μία άκρη της πόλης στην άλλη σε ένα 15λεπτο, ενώ παράλληλα θα κάνεις και τα ψώνια σου στα χιλιάδες μαγαζιά που λειτουργούν στον υπόγειο σιδηρόδρομο. Κάτω δηλαδή απο τα πόδια σου. Φυσικά traffic δεν έχουν οι Βερολινέζοι, αφού χρησιμοποιούν τα αυτοκίνητα τους μόνο για τις εκτός πόλης διαδρομές.
Μουσεία παντού, πεντακάθαροι και συντηρημένοι δρόμοι. Ακόμη και όταν χιονίζει, όλα λειτουργούν άψογα.
Ο επισκέπτης εντυπωσιάζεται και οι έλληνες που βρίσκονται εκεί χρόνια, φυσικά δεν έχουν σκοπό να γυρίσουν ποτέ πίσω.
Ομως αναρωτιέμαι, γιατί συχνά πυκνά οι Ευρωπαίοι τα βάζουν με τη χώρα μας, όταν ακόμη και σε πόλεις όπως το Βερολίνο, δυστυχώς σου δίνεται η ευκαιρία να σχολιάσεις πολλές φορές τα αρνητικά. Σχόλια, σε σχέση με το επίπεδο εξυπηρέτησης των τουριστών, που δεν βλέπουμε να τυγχάνουν ανάλογης προβολής απο μεγάλες ευρωπαικές εφημερίδες.
Δεν είδα λοιπόν πουθενά κάποιο σχόλιο για το γεγονός ότι οι Βερολινέζοι δεν χρησιμοποιούν και τη λατινική γραφή για την ανάγνωση των πινακίδων στα Μέσα Μεταφοράς. Πρέπει κανείς να ξέρει γερμανικά για να καταλάβει ότι ένα δρομολόγιο εκτακτως έχει αλλάξει, γιατί αλλιώς θα περιμένει για ώρες μέσα στο κρυο, εκτός και άν την ψηλιαστεί απο τα θαυμαστικά που βλέπει στον πίνακα led των δρομολογίων. Βέβαια, μετά απο λίγη ώρα και αφού διαπιστώνει ότι το μέσο που περιμένει δεν περνά, τουλάχιστον με την συχνότητα των άλλων, θα αναγκαστεί να ρωτήσει στα αγγλικά κάποιον Γερμανό. Εκεί αρχίζει και αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα είναι λίγο δυσκολότερα απ ότι τα περίμενε... Οι γερμανοί δεν μιλούν αγγλικά και όσοι ξέρουν νομίζεις ότι σου απαντούν στα γερμανικά πάλι, αφού η προφορά τους είναι απερίγραπτη.
"Αγγλικο-γερμανικά"μιλούν και οι υπάλληλοι στα ξενοδοχεία επίσης και η συννενόηση μερικές φορές είναι αδύνατη.
Επίσης και οι πινακίδες των εκθεμάτων σε πολλά μουσεία δεν είναι όλες μεταφρασμένες και στα αγγλικά.
Οι τηλεοράσεις των ξενοδοχείων τους παίζουν μόνο γερμανικά κανάλια, άντε και κανένα διεθνές δίκτυο. Ολες οι ταινίες είναι μεταγλωτισμένες, οπότε άν νομίζετε ότι τουλάχιστον θα μπορέσετε να χαλαρώσετε βλέποντας έστω μια ταινία στα αγγλικά, κάνετε μεγάλο λάθος. Αντιθέτως, εάν θέλετε να δείτε μια ταινία στα αγγλικά απο το δωμάτιο του ξενοδοχείου- υπάρχει αυτή η υπηρεσία- σας τη χρεώνουν με 20 ευρώ! Γι, αυτό καλό θα είναι να έχετε πάρει και το λάπτοπ μαζί σας με δυο τρείς ταινίες που θα έχετε κατεβάσει ήδη.
Στο Βερολίνο θα πρέπει να κουβαλάτε παγουράκια με νερό, κι αυτό γιατί χρεώνουν το μικρό παρακαλώ μπουκαλάκι 2,5 ευρώ!
Τα περισσότερα ξενοδοχεία δεν επιτρέπουν το κάπνισμα στα δωμάτια και άν διαπιστώσουν οτι καπνίσατε, κάτι πολύ εύκολο αφού τα παράθυρα δεν ανοίγουν, θα χρεωθείτε με επιπλέον 150 ευρώ!
Εάν τώρα περιμένετε να βρείτε χώρο καπνιστών, εκεί έρχεται η μεγάλη απογοήτευση σε επίπεδο ρατσισμού μάλιστα...Εξω απο κάθε χώρο έχει τασάκια με βάση, χωρίς κανένα παγκάκι ή κάποιου είδους κατασκευή για να μπορούν να κάθονται οι άμοιροι καπνιστές.
Ακόμη και τα μαγαζιά που έχουν έξω τραπεζοκαθίσματα για τους τολμηρούς (το χειμώνα μονίμως η θερμοκρασία είναι κάτω απο το μηδέν), δεν τα καθαρίζουν ποτέ και φυσικά όσοι επιλέξουν να κάτσουν εκεί εξυπηρετούνται ύστερα απο πολύ ώρα σε σχέση με τους μη καπνιστές μέσα στο μαγαζί.  Θα μπορούσαν βέβαια να είχαν τοποθετήσει σόμπες εξωτερικού χώρου, ώστε να μην ξεπαγιάζουν όσοι καπνίζουν και να έχουν και μεγαλύτερη πελατεία... Απ ότι έμαθα μπορεί να γίνει, αλλά κανείς δεν το κάνει.
Γενικά τα παγκάκια, ακόμη και στα πάρκα ή τις πλατείες είναι δυσεύρετα και άν κανείς κουραστεί είναι αναγκασμένος να κάτσει σε κάποιο καφέ.
Στο Βερολίνο νυχτώνει απο τις τέσσερις το απόγευμα και είναι δύσκολο τουλάχιστον τις δυο πρώτες ημέρες να προσαρμοστείς, αφού νομίζεις ότι η μέρα τελείωσε. Εάν δε επισκεφτείς την πόλη χειμώνα, μάλλον ήλιο δεν θα δείς αφού μονίμως ο καιρός είναι μουντός και παγωμένος.
Οι Βερολονέζοι ανοίγουν στα μαγαζιά τους απο τις επτά το πρωί και βρίσκονται κυρίως κάτω από τη γη (στον υπόγειο σιδηρόδρομο), γι αυτό και μέχρι το μεσημέρι όσοι κυκλοφορούν στους δρόμους είναι τουρίστες και εταιρικά αυτοκίνητα.
Προσοχή! Εάν κλείσετε ταξί για να σας μεταφέρει απο το ξενοδοχείο στο αεροδρόμιο, μην είστε τόσο σίγουροι ότι θα έρθει... Οι ταξιτζίδες στο Βερολίνο εάν βρουν κάποιον άλλο στην είσοδο του ξενοδοχείου που θέλει να πάει επίσης αεροδρόμιο, θα τον επιβιβάσουν χωρίς να ρωτήσουν εάν είναι αυτός που έκανε την κλήση, με αποτέλεσμα εσείς να μη φτάσετε ποτέ στον προορισμό σας.
Εάν δε περιμένετε μια πόλη σαν το Βερολίνο να παρέχει ελεύθερο δίκτυο σχεδόν σε όλο το κέντρο μάλλον θα απογοητευτείτε. Στο Βερολίνο υπάρχουν μόνο συγκεκριμένα spots απ΄ όπου μπορείς να μπείς στο διαδίκτυο, ενώ τα ξενοδοχεία χρεώνουν "τσουχτερά" την υπηρεσία.
Κατά τα άλλα το Βερολίνο είμαι μια πολύ ωραία πόλη, οι βερολινέζοι ευχάριστοι και γελαστοί άνθρωποι.
Σαφώς δεν έχει τα χρώματα των πόλεων της Ελλάδας και όπως κάθε πόλη έχει και τα αρνητικά του...